Amadeo onthaalt zijn gasten steevast in favoriete Castro-outfit, gemoedelijk rondom de traditionele oven geschaard met een wijntje in de hand. De Benchijigua op La Gomera is zijn territorium. De knusse bar hangt vol met jachttrofeeën. Hier is Amadeo in zijn element. Met veel bravoure komt er een pootje tevoorschijn, dat ik al eens eerder gezien heb. Dit stoere varkentje zag ik voor het eerst aan een groot braadspit in de tuin bij Don André in San Salvador. Hij had hem die ochtend zorgvuldig uitgezocht, gemarineerd en ter gelegenheid van mijn verjaardag met verve geroosterd. Blijkbaar is de bereiding van vlees in Spaanse contreien een typische macho aangelegenheid!

Elk weekend is de bar van de Barranco de Benchijigua geopend voor wandelaars, vrienden en dorpelingen, die van de prachtige omgeving komen genieten. Zeggen ze. Meestal lopen ze automatisch door naar Marie-Carmen’s keukentje om te kijken wat er in die watertandend lekker ruikende pruttelpotten zit. Niemand is er ooit teleurgesteld. Ze is beroemd om haar verrukkelijke Canarische stoofjes. Er is altijd genoeg voor iedereen, die onverwachts aanschuift. Hoe ontelbaar zijn de weekenden, dat ik met dierbare vrienden en Hollandse gasten ‘thuis’ kwam in de bar na een stevige wandeling?

Omarmd door hun hartelijke gastvrijheid, altijd welgemeend, altijd vanzelfsprekend. Je zou bijna vergeten, dat het “restaurant” de basis is van de Casitas Rurales, die Amadeo en Marie-Carmen voor onze Noorse baas beheren: een weekendbaan dus. Met veel vuile was, lekkende kranen en lastig ongedierte. Doordeweeks werken ze in de Agricultura (op het land en in de bananenplantages). Een hard leven!

Wat zou ik háár graag een keer net zó verwend hebben. Amadeo wees mijn aanbod om haar eens mee te nemen naar Nederland resoluut van de hand. Bang, dat ze daarna stiekem de wijde wereld zou verkiezen boven het rustige eilandleven? Boven zíjn paradijs? Ik wist natuurlijk wel beter, wilde deze lieve dame graag bedanken, ook gewoon iets van mijn land laten zien.
Marie Carmen zou nooit…… stel je voor! Na lang wikken en wegen bedankte
ze vastberaden voor de eer: ze ging niet mee!