Grote tegenstellingen
Nog een beetje gammel van de lange vlucht Paramaribo – El Salvador land ik laat op de avond met noodweer. Mijn eerste indruk van Centraal Amerika is er één van opperste verbazing. De geasfalteerde highway is verlicht, volkomen vrij van grote gaten en heeft welgeteld drie rijstroken. Huh? Ik zie enorme billboards, moderne auto’s en goed onderhouden gebouwen. De stoep is geveegd, de stoplichten doen het gewoon en het straatbeeld heeft iets weg van Miami. De wijk Colonia Escalón overdondert me lichtelijk: paleisachtige koloniale villa’s met rondom hoge muren, versierd met stukjes glas en prikkeldraad. In de bioscoop draaien vier films tegelijk. De mensen op straat zijn goed gekleed en stralen een voor mij verwarrende vanzelfsprekendheid uit. Ze hebben een blanke huid; geen mestiezen of creolen te zien. Zijn dit Latino’s? Aan het eind van de hellende Paseo General Escalón wappert trots de vlag van El Salvador. Dit lijkt de Champs Elysées wel. Waar ben ik nu beland?
Doña Pasquale
Is dit hetzelfde gebied waar kortgeleden een hevige burgeroorlog woedde? Waar mensen met bosjes tegelijk verdwenen? Waar niet genoeg ontwikkelingshulp naar toe kon? Waar die indrukwekkende film over aartsbisschop Romero speelde? En waar Foster Parents Plan een grote vestiging heeft? In elk geval niet hier! De dame uit Suriname wordt vanaf nu aangesproken als doña Pasquale. Niks geen “psst psst… poppetje… lekker dííííííng..!”
La vida dura
In de binnenstad van San Salvador is het een getoeter van jewelste. Felgekleurde rammelende stadsbussen met aanhangende opstappers in een walm van vette, zwarte uitlaatgassen, rommelige kraampjes met geroosterd maïspannenkoekjes en fruit, troep en zielige hondjes, bizarre etensluchtjes en kleurrijke Salvadorenen. Deze kleine mensjes hebben duidelijk Indiaanse trekken en lijken me aanzienlijk meer gehard door het leven dan de opgedofte pollewoppen in de Colonia Escalón.
Hier zie je nog goed de littekens van oorlog en aardbevingen: gehavende oude gebouwen, grote pleinen met standbeelden en imposante kerken. De stadse welvaart, die mij de eerste week zó verbaasde, beperkt zich inderdaad tot bepaalde wijken in de hoofdstad. De rest van het land is ongerept en heel erg arm. Veel gebouwen en verbindingswegen zijn verwoest. De boeren op het platteland leiden een hard leven. De dictaturen en militaire kruistochten van de afgelopen jaren hebben hun sporen duidelijk achtergelaten…..