Erfgoed van ontdekkingsreizigers, missionarissen en handelaren
Ik vraag me wel eens af, wat men in Europa gegeten heeft voordat de terugkerende conquistadores hun galjoenen aanmeerden in de late 15e eeuw. De Spanjaarden gingen voor goud, maar kwamen terug met vreemde knolletjes, kruiden en specerijen, die de eetgewoonten over de hele wereld zouden veranderen. Met de Portugezen en Italianen in hun kielzog kwam er een enorme uitwisseling van specerijen, gewassen en kookstijlen op gang, die eeuwen zou voortduren. Handelaren brachten de nieuwe chilipeper naar de koloniën in het verre oosten, die het dankbaar in hun dagelijkse voedingspatroon opnamen.
Hoeveel plakboeken vol gekreukte papiertjes met unieke recepten en belangrijke notities ik in de loop der tijd verzameld heb, weet ik niet meer. Ik ging de uitdaging aan, die elke expatpartner heeft: met weinig middelen heel creatief kunnen zijn. Netwerken met een culinaire knipoog en op elke nieuwe post opnieuw een sociaal plekje verwerven met onverwoestbare positiviteit. De Allerhande werd door het thuisfront trouw naar de meest afgelegen oorden gestuurd en juichend ontvangen als venster op de Westerse wereld. Hoe frustrerend was het als er lokaal nauwelijks ingrediënten te vinden waren….. Improvisatie! Soms snakte ik naar een luxe supermarkt met volle schappen en een koelvak met toetjes.
Na diverse omzwervingen in Suriname, Centraal Amerika en de Antillen wordt de huisraad met potten, pannen en plakboeken terug naar de basis verscheept: Europa. Via Tenerife gaan we naar La Gomera als nieuwe post. De Noorse werkgever Fred Olsen staat borg voor een kleurrijk decor vol anekdotes, bijzondere mensen en nieuwe eetpatronen. Uiteraard vormen de Islas Canarias een
prima uitvalsbasis om ook het vasteland te verkennen.