Tijdens mijn eerste verre reizen naar het buitenland is het me nooit zó opgevallen. Ik liet me gewoonweg overdonderen door verschillende culturen, klimaten, smaken en geuren. Genoot vooral van de gastvrijheid, die meestal werd uitgedrukt in gezamenlijk lekker eten. Pas later, toen ik meerdere keren langer op een plek verbleef, realiseerde ik me, dat etnische groepen graag hun eigen voedsel, kruiden en specerijen importeren om zich ergens thuis te voelen. Dat de wereldkeukens ontstaan zijn door grote en kleine volksverhuizingen. Ik zou de klassieke paden graag allemaal bewandelen. De oude ziel willen voelen van verlaten factorijen, plantages, marktpleinen, havens, karavaan- en zeevaartroutes, die herinneren aan een koloniaal verleden. Zodat ik uiteindelijk het puzzeltje compleet kan maken.

Indo’s slepen met eten
Hoe vaak heb ik zelf geen lokale potten, pannen en schalen in mijn container over de oceaan versleept? Kruiden, specerijen en exotisch fruit in mijn rugzak langs de douane gesmokkeld met een hartveroverende glimlach, die niets aan te geven had? Alsof ik geen beter souvenir voor mijn dierbare thuisblijvers had kunnen verzinnen dan bijzondere etenswaren… Maar Indo’s slepen nu eenmaal graag met eten. Ik werd bij vertrek altijd trouw door de hele familie uitgezwaaid op Schiphol, compleet met Indische hapjes uit het koelboxje van tante Tine. Mooie reiservaringen en ultieme genietmomenten werden bij thuiskomst eerst gedeeld met een lokaal hapje, dat als een trofee ontvangen werd. Dan pas kwamen foto’s en reisverhalen.

Kruiden & specerijen van all over the world
Veel specerijen, die nu overal op de wereld ingeburgerd zijn, waar we bekende smaken mee maken en die als vanzelfsprekend in de supermarkt liggen, komen oorspronkelijk uit slechts één regio. Zijn inheems in een tropisch oerwoud of op een klein afgelegen groepje eilanden. Duizenden jaren geleden realiseerden slimme handelaren zich al, dat kruiden en specerijen de toversleutel waren tot een lucratieve handel. De zoektocht naar nieuwe exotische specerijen heeft geleid tot riskante ontdekkingsreizen. Het behouden van het monopolie op zeevaartroutes en specerijenhandel heeft oorlogen veroorzaakt, rijkdom gebracht, wereldsteden gemaakt en gebroken. Dit inzicht inspireerde mij tot verdieping.

Voetsporen van de oude handelsroutes
Ik was me er eerst niet van bewust, maar achteraf gedroeg ik mij
precies hetzelfde als iedere migrant op onbekend territorium: ik ging eerst naar de markt in het oude centrum. Op elke nieuwe expatpost en tijdens iedere verre reis deed ik de eerste indrukken op met het struinen over de markt, het maken van een praatje met de kooplui, het ontdekken van lokale smaken en geuren. Ik besloot de voetsporen te onderzoeken van de kostbare zaadjes, basten, knolletjes en wortels, die zoveel culturen gecreëerd en ontwricht hebben.