Kleurrijke kleedjes en kookpotten in Centraal Amerika

Als ik mezelf ooit kwijt ben, ga ik in Antigua een tijdje op de trap van de kerk zitten met een boek. Genietend van het uitzicht en de bijzondere lazy sfeer. Volg een talencursus Spaans, ga elke ochtend ontbijten bij Doňa Luisa Xicotencatl en knoop diepzinnige gesprekken over de zin van het leven aan met andere wazige zoekers. En houd daarbij angstvallig de op de achtergrond dominerende vulkaan in de gaten, want je weet het nooit!

Oude stenen
Op de plek van Agua Caliente liggen de fundamenten van de oudste religieuze hoofdstad van Centraal Amerika. De vulkaan sproeide op een dag kokend water… helaas. Antigua nam die rol over, maar werd in de loop der tijd ook twee keer getroffen door een aardbeving. Het dorp lijkt één grote ruïne met brokstukken van ca. 30 kerken en kloosters. Het sfeertje is bijna spookachtig. Als wij aankomen gaat de vaste bijna beginnen. We zien allerlei processies, die over gekleurde zandmozaïken schrijden.

Chichicastenango
De sfeer op de zondagmarkt van Chichicastenango is niet in woorden te vangen. Het dorp ligt op een hoog plateau, ca. 30 km. van de grote weg af en is alleen bereikbaar via een mistig pad vol haarspeldbochten. Overvolle bussen prakken zich door de witte kronkelstraatjes. Alle Indianen dragen de klederdracht van hun dorp of streek. Ze komen van heinde en verre om de geweven stoffen, doeken, spreien, maskers, leren riemen en opbrengst van hun kostgrondje te verkopen. Een onweerstaanbaar kleurrijk geheel.

Frigoles fritos
Achter het diepblauwe Lago de Atitlán doemen drie hoge vulkanen op, van die klassieke vormen met een punt er op. Kleine bootjes varen tegen betaling naar één van de kleine dorpjes. In Panajachel, ofwel Gringotenango, wemelt het van de vage types, hippystofjes en gezondheidssandalen. Het is er prachtig. Inderdaad, als je hier een paar weken happy gaat zitten wezen, weet je niet meer wat voor dag het is! Hopelijk blijft het een beetje authentiek. Een onmogelijke opgave, vrees ik, met Amerika als overbuurman en de hete adem van de Mc.Donalds in de nek. Hoewel, als je daar dan ook eens een ontbijt zónder frijoles fritos zou kunnen bestellen….

Hoe prachtig het landschap ook is, de authentieke keuken van Guatemala is erg pover. Net als in El Salvador wordt er voornamelijk gekookt met maïs, bonen, aardappels, tomaten, bananen en eieren. Kip wordt gefrituurd-en-al op de markt verkocht in grote juten zakken. Ook hier kringelt de rook omhoog van geïmproviseerde barbecues met maïspannenkoekjes. En natuurlijk wordt er heel veel koffie gedronken!